Pojedini ljudi stradaju, ali svrha je postignuta: donose se novi protivteroristički zakoni i povećava stepen nadzora stanovništva. Vlade i obavještajne službe hoće da nas drže u strahu, a terorizam je pouzdano sredstvo da bi se to postiglo. Sve je dio rata koji elite vode protiv naroda i nedovoljno pouzdane demokratije.
Jedan od glavih ruskih bankara German Gref rekao je na Petrogradskom međunarodnom ekonomskom forumu (SPIEF) 2012. ono što njegovi zapadni ortaci misle, ali nikad ne bi izgovorili:
„Hoću da vam kažem da govorite strašne stvari. Predlažete da se vlast preda u ruke naroda. Ali kad bi ljudi znali za sve što se dešava, njima bi bilo izuzetno teško manipulisati. Kad znaju šta se dešava, ljudi neće da se njima manipuliše.
Zato je Kabala tajno učenje već tri hiljade godina. Kontrola masa podrazumijeva elemenat manipulacije. Kako bi se živjelo i upravljalo društvom u kom su informacije svima podjednako dostupne, u kom svako ima priliku da informaciju dobije neposredovano? Kako živjeti u takvom društvu? Vaše razmišljanje je zastrašujuće.“
Možda baš ideja imigracije iz ratom razorenih područja ima veze s namjerom zapadnih elita da pokrenu građanski rat niskog intenziteta u svojim državama, uporedo rastačući društvene spone uspostavljene vijekovima zajedničkog života.
Preći ćemo na suštinske razloge zbog kojih je Makron odlučio da dolije ulje na stalno tinjajuću vatru razdora.
Živahni ideolog francuske krajnje desnice je Erik Zemur, alžirski Jevrej. Kaže da je bio ljevičar dok nije otkrio muslimane i počeo svoj lični rat protiv njih.
NJemu je, odavno, dopušteno da na glavnim televizijama u Francuskoj kaže stvari zbog kojih bi svako drugi bio uhapšen i strpan u zatvor. On poziva da se zaustavi useljavanje
stranaca (što je razumno), ali se ne zaustavlja na tome, već govori o masovnim deportacijama, pozivajući zapravo na građanski rat protiv francuskih građana muslimana, predstavljajući sebe kao zaštitnika rimokatoličke Francuske.
NJegov zvanični suparnik, ideolog liberalne Francuske, jeste Bernar Anri Levi, BHL, takođe Jevrej iz Sjeverne Afrike, jedan od zagovornika izazivanja građanskih ratova u Siriji i Libiji, i podstrekač islamskih fanatika u tim zemljama na svrgavanje sekularnih socijalističkih režima. Podržava useljavanje stranaca i jedan dio godine provodi u Marakešu (Maroko).
Ova dva Jevreja vode Francusku putem vjerskog razdora, svako sa strane za koju je zadužen. Ne podsjeća li nas to na Rotšilda i Trockog, beskrupuloznog bankara i vatrenog revolucionara, koji su potpalili klasne sukobe, svako sa svoje strane, kako je smatrao Česterton?
Ovo je mišljenje francuskog pisca marokanskog porijekla Jusufa Indija. On smatra da su Jevreji sistematski prožimali muslimanske i hrišćanske elite radi podstrekivanja ratova između muslimana i hrišćana, od kojih bi isključivu korist imali Jevreji.
Prema Indiju, cionizam nije počeo s Teodorom Herclom, već je duboko ukorijenjen u kabalističkoj eshatologiji srednjeg vijeka.
Karl Šmit, veliki filosof svog doba, rekao je 1942. da Jevreji uživaju u kolosalnoj borbi dva čudovišta, Levijatana (Engleska i SAD) i Behemota (NJemačka), „i radosno trljaju ruke, očekujući da se ovi međusobno iznure“.
Avner Ben Zaken, izraelski mislilac, u svom izvanrednom ogledu kaže da je Benjamin Netanijahu otišao u Francusku poslije prve epizode sa Šarlijem i podržao vođe tamošnjih Jevreja nazivajući ih „novim kolektivnim Isakom Abravanelom“. Dvije godine potom, vođe Jevreja u Francuskoj imenovale su Emanuela Makrona za Predsjednika republike, kaže francusko-jevrejski bloger pod imenom Carfat (ivrit naziv za Francusku).
