Generalštabovi svih vodećih armija sveta bukvalno pod lupama proučavaju tok ratnih dejstava u Ukrajini.
Zadatak: što pre i što tačnije iz onoga što se dešava izvući prave zaključke za razvoj sopstvenih trupa. S tim u vezi, Ruse najviše zanima analitika Amerikanaca, jer samo sa njima, u dogledno vreme može da se dogodi sukob.
Dakle, šta je najznačajnije sa stanovišta Pentagona da se danas dešava na rusko-ukrajinskom frontu?
Amerikanci znaju da se sada u Ukrajini na obe strane odvija prava artiljerijska bitka neviđenih razmera. Istovremeno, sa dubokim žaljenjem su otkrili da je i sama američka armija potpuno nespremna za tako masovnu i razornu oružanu borbu. Ni tehnički ni organizaciono.
Razlog je taj što su se tokom proteklih decenija države spremale za svojevrsne „kolonijalne” bitke, kao u Iraku ili Avganistanu.
Najveću vatrenu štetu tamošnjem neprijatelju nanele su krstareće rakete visokog dometa, taktički avioni i borbeni helikopteri.
Topovi, haubice, višestruki raketni sistemi igrali su samo pomoćnu ulogu. Shodno tome, akcenat je do nedavno stavljen na razvoj i unapređenje vazduhoplovne komponente u SAD.
Do čega je to dovelo? Američki vojni analitičar Skot Riter, bivši inspektor UN za oružje u Iraku, toliko je impresioniran dejstvima ruske artiljerije u Ukrajini da čak i ne sumnja da će u slučaju pravog sukoba sa Oružanim snagama Rusije na kopnenom ratištu njegovi sunarodnici biti jednostavno osuđeni na propast.
Evo Riterovog mišljenja:
Vojske zemalja NATO nikada i nigde nisu učestvovale u oružanim sukobima takvog intenziteta.
Dakle, njihovo vojno osoblje, koje je naviklo da boravi u udobnim uslovima čak i tokom stvarnih neprijateljstava, jednostavno ne može da izdrži, ako je potrebno, masovno granatiranje ruske artiljerije.
„Tokom čitave operacije Pustinjska oluja, mi (odnosno, Sjedinjene Države) smo ispalili 60.000 artiljerijskih granata. Rusi ispaljuju 50.000 granata dnevno u Ukrajini!“, zgrožen je američki stručnjak.
Jasno je, da se neviđena masovnost artiljerijske vatre postiže i dopremanjem sve više i više novih topova, minobacača, haubica i MLRS sistema iz konzervacije u skladišnim bazama raštrkanim širom Rusije.
Ovo je pravi vatreni uragan, koji jednostavno ne dozvoljava neprijateljskoj pešadiji da
podigne glavu iznad rova. Na kraju, omogućava vam da polako ali postojano mešate njene rovove sa čuvenom ukrajinskom crnicom.
Tek nakon što je linija odbrane dovedena u potpunu tišinu, ruska pešadija i tenkovi kreću napred. Čak ni ne rizikujući značajne gubitke. Pošto jednostavno nema ko da im uzvrati.
Još strašnije za američku vojsku nego u Riterovom izlaganju, situacija u Ukrajini izgleda iz ugla stručnjaka prekomorskog analitičkog centra korporacije RAND, koji po nalogu američke vlade i njenih oružanih snaga vrši istraživanja o strateškim problemima.
Ovi analitičari su izuzetno nemilosrdni prema ponosu svojih generala: tokom proteklih decenija „američka artiljerija je atrofirala, ali ruska artiljerija nije“.
Autori izveštaja priznaju da oslabljena američka poljska artiljerija jedva da se može suprotstaviti artiljeriji ne samo Rusije, već i Severne Koreje.
I, stoga, „u slučaju novog sukoba na Korejskom poluostrvu, američka artiljerija će imati problema da se izbori sa ogromnim severnokorejskim arsenalom dobro utvrđenih topova raspoređenih duž demilitarizovane zone“.
„Moguće je da američka artiljerija nije pripremljena za nivo potrošnje municije koji može biti potreban u slučaju borbe sa praktično jednakim protivnikom“, napisali su stručnjaci RAND-a. Priznajući, dakle, kao takve čak i Severnokorejce.
