Pokazalo se da su ovi programi ubijanja bili velika greška. Nacisti su pretpostavili da će hrana biti najoskudniji resurs, ali sa šest miliona muškaraca u oružanim snagama pokazalo se da je veća oskudica bila radna snaga. Milioni izgladnelih ratnih zarobljenika i hiljade gradskih radnika bili su ogromna, ideološki vođena greška.
Nemci su zatim započeli hapšenje sovjetskih civila koje je trebalo slati u Nemačku kao poljoprivredne i industrijske radnike, nakon što su sredinom 1942. sovjetski ratni zarobljenici bili bolje tretirani, kako bi ih iskoristili za rad. Umesto da ih ostave da umru u marševima smrti i u logorima na otvorenom u zapadnom Sovjetskom Savezu, premešteni su dalje na zapad kako bi radili kao radnici koncentracionih logora i u masovnim građevinskim radovima širom okupirane Evrope.
POSETITE NAŠ KANAL NA“ TELEGRAMU“- SVE ONO ŠTO SVI DRUGI PREĆUTKUJU: OVDE
Većina od oko 2,5 miliona sovjetskih ratnih zarobljenika, zarobljenih nakon ove postepene promene politike, je preživela. Uprkos tome i dalje su se slabo hranili, nacisti su primenjivali smrtonosnu disciplinu, a rad je često bio opasan tako da je stotinu hiljada njih i dalje umiralo.
Oko milion zarobljenika je pušteno, obično u nemačku službu. I to je prihvaćeno tek kasno, a bilo je diktirano ratnom potrebom suprotno nacističkom ideološkom imperativu.
U početku su komandanti vojske snažno pritisnuti potrebom za borbenim snagama prihvatali ratne zarobljenike, obično manjine, u svoje redove uprkos izričitoj naredbi da to ne čine. Nakon nekog vremena Hitler, kome je bilo apsurdno naoružati one koji su bili uništeni u posleratnom periodu, popustio i retroaktivno dozvolio praksu, pritom postavljajući stroge granice.
Tri do 3,3 miliona sovjetskih „ratnih zarobljenika“ od 5,3 do 5,7 miliona zarobljenih tokom rata od strane Nemaca je stradalo. Broj bi bio veći ali nacistički rasni ciljevi bili su ublaženi potrebom da se održe ratni napori.
POSETITE NAŠ KANAL NA“ TELEGRAMU“- SVE ONO ŠTO SVI DRUGI PREĆUTKUJU: OVDE
Suprotno, 450.000 od tri miliona nemačkih ratnih zarobljenika umrlo je u sovjetskom zarobljeništvu. Jedna razlika je u tome što su nemački ratni zarobljenici zadržavani duže, neki i u 1950-ima. Druga činjenica je ta da je Sovjetski Savez, nakon što su Nemci nadvladali Ukrajinu, bio područje deficita hrane i četiri miliona njegovih slobodnih
građana u neokupiranom SSSR-u i jedan milion zatvorenika gulaga umrlo je tokom rata od gladi i bolesti. Još 1-1,5 miliona sovjetskih građana umrlo je od gladi 1946-47. Ratna Nemačka nije poznavala takve krize sa hranom.
Da li su sprovođene surove mere u sovjetskom ophođenju prema ratnim zarobljenicima invazijske vojske? Da, jesu ali nikada nije bilo pokušaja planiranja njihove smrti. Suprotno tome, iako je prolazio kroz veliku krizu sa hranom, Sovjetski Savez je uspeo da prehrani znatno veći broj ratnih zarobljenika. Oni svakako nisu bili prioritetna populacija koja treba da se nahrani, ali ni sistem nije smatrao njihovu smrt poželjnim ciljem zaključuje analizu Marko Marjanović za checkpointasia.
(Webtribune.rs)
