Katski stub prirodni je monolit koji se nalazi u seocetu Katski u regiji Imereti na zapadu Gruzije. Visok je otprilike 40 metara, a među lokalnim stanovništvom poznat je i kao ‘Stub života’.
Kroz vekove su ga okružile mnoge legende, a istraživači su se na njega popeli tek 1944. godine dok su detaljnija istraživanja trajala od 1999. do 2009. godine. Pomoću njih utvrđeno je da su crkva i mali samostan na njemu sagrađeni u 9. veku, a spisi pronađeni u njima potiču iz 13. veka.
Kada je bio aktivan, kompleks su nastanjivali Stiliti, hrišćanski asketi koji su verovali kako će ih život na stubu izolovati od mogućih iskušenja i približiti Bogu kroz molitvu. U njihovo se verovanje uklapalo i fizičko samokažnjavanje koje, smatrali su, spasava dušu. Osim crkve i samostana tu su pronađeni i kripta za pokope, tri ćelije za pustinjake i vinski podrum.
Kompleks je napušten tokom 16. veka i sve do 1944. godine na vrhu Katskog stuba nije bio ni jedan čovek. Tada je to uspelo grupi planinara predvođenih Aleksanderom Japardizeom i piscem Levanom Gotuom.
Osim ruševina gore su našli i kostur poslednjeg stanovnika. Kasnija istraživanja obavljena 2006. godine potkopala su ideju o ekstremnom asketizmu jer je tek tada pronađen vinski podrum, koji je tu bio na raspolaganju redovnicima.
Danas na Katskom stubu živi samo jedan čovek – preobraćeni bivši zatvorenik i redovnik Maksime Kavtaradže koji je odabrao život samoće i molitve, baš kao i drevni Stiliti. U ruševinu crkvice na vrhu stuba uselio se 1993. godine i otad nije silazio. Prve dve godine spavao je u starom frižideru kako bi se zaštitio od vetra, kiše i snega.
Otkako je kompleks obnovljen, život mu je mnogo lakši. Hranu mu na stub šalju meštani, a i sam se dvaput nedeljno spušta dole kako bi se molio u kapelici podno Katskog stuba.
– Ovde gore, u tišini, može se osetiti prisutnost Boga. Kad sam bio mlađi pio sam i prodavao drogu. Kada sam završio u zatvoru znao sam da moram nešto da promenim.
S prijateljima sam pio u brdima s kojih je pucao pogled na ovaj stub. Već onda sam osećao veliko poštovanje prema redovnicima koji su vekovima živeli ovde gore, objasnio je Maksime Kavtaradže.
