POPIS STANOVNIŠTVA
Iz Republičkog zavoda za statistiku poručuju da „Zavod nije nadležan da se bavi pitanjima utvrđivanja ili priznavanja nacionalnog identiteta“, a direktora zavoda Miladina Kovačevića, kako kaže, „ne zanima inicijativa vojvođanskih stranaka, Gordane Čomić, Saveta Evrope i ostalih.
RZS se u svom radu vodi Međunarodnim preporukama UN za popis stanovništva i preporukama EUROSTAT-a“. To znači da građani koji se prilikom popisa budu izjašnjavali kao Vojvođani prilikom obrade podataka biće podvođeni pod kategoriju „regionalna pripadnost“, iz prostog razloga što Vojvođani kao nacija – ne postoje.
Prema poslednjem popisu iz 2011. godine, u Srbiji su registrovana 7.186.862 stanovnika. Najbrojniju etničku zajednicu čine oni koji se izjašnjavaju kao Srbi – 5,9 miliona. Najbrojnija je mađarska nacionalna manjina – više od 253.000 ljudi.
Sledi romska zajednica sa više od 147.000 ljudi i bošnjačka zajednica koja, prema poslednjem popisu, broji preko 145.000 pripadnika. Prema tom popisu, 30,7 hiljada ili 0,4 odsto se izjasnio u smislu regionalne pripadnosti (na primer, Vojvođanin, Šumadinac, Valjevac, Beograđanin i slično). Najviše u regionu Vojvodine, 28.567 njih, dok se u beogradskom regionu tako izjasnilo 1.289. njih.
AUTONOMAŠENJE
Sve što se dalje dešavalo, svodilo se na medijsku polemiku već pomenutih lica, što se na neki način pretvorilo i u svojevrsan dijalog. Pa tako u LSV, kojoj pripadaju Nenad Čanak i
Bojan Kostreš, a koji spadaju u grupu „autonomaša“ zbog zahteva za većim stepenom autonomije za Vojvodinu, smatraju da je Vojvodina istorijsko-kulturno-civilizacijski zaokružen prostor koji više od jednog i po veka funkcioniše kao autonomni entitet, dok njihov saborac Aleksandar Marton dodaje i da nije reč samo o posebnosti Vojvodine, navodeći da se na popisu u Hrvatskoj oko 15 odsto stanovništva Istarske županije izjasnilo kao Istrijani, da se oko šest odsto stanovnika Češke izjasnilo kao Moravci…
Za dodatni vetar u leđa vojvođanskim separatistima trebalo je da posluži katalonski primer. Međutim, odlučna reakcija španske vlade i EU da se suprotstave katalonskom separatizmu na neki način je ohladila i usijane separatističke glave u Vojvodini.
Biće da su u pravu teoretičari koji tvrde da su autonomije „klice“ federalizma, a da su svi zakoni vezani za nju samo putevi ka konačnom cilju.
Što, uostalom, ni sam Čanak ne krije, govoreći da se Srbija ne graniči sa Hrvatskom, već Vojvodina, dok predsednik, čak i za vojvođanske okvire marginalne Vojvođanske partije (čiji je slogan „Vojvodina nije Srbija“) Aleksandar Odžić, inače nekadašnje krilo LSV koje se 2005. otcepilo i kasnije formiralo stranku, i dalje poziva da se Vojvodini dodeli status republike u okviru „federalizovane Srbije“ i na „formiranje fronta za odbranu severne republike“.
Sada na površinu isplivavaju i podaci da se Čanak još 1991. godine obraćao lordu Karingtonu i Konferenciji o Jugoslaviji sa objašnjenjem da, između ostalog, istorijski uslovi iz 1918, kada je Vojvodina pridružena Srbiji i Jugoslaviji više ne važe, i da u budućnosti Vojvodina treba da bude konfederalna jedinica Srbije i, ako to Srbija ne prihvati, nezavisna država.
NEMAČKI SLUČAJ
Iznoseći ovaj detalj iz Čankovog delovanja na početku rasturanja Jugoslavije, „Večernje novosti“ podsećaju na reči našeg eminentnog istoričara, pokojnog akademika Milorada Ekmečića, da je od velikog značaja bila krilatica stvorena od nemačkih istoričara 1984. godine da je nacija mrtva i da „živi regija“.
