U svom opširnom i podrobnom ogledu Carfat navodi nekoliko viđenijih Jevreja (Serž Vajnberg, Žak Atali i drugi) koji su kod Davida de Rotšilda jamčili za Makrona. Makron je 2011. postao mlađi ortak kod Rotšilda, zarađujući veliki novac.
Odradio je svaki dinar – prevario je Le mond, predsjednika Olanda, državu Francusku, radio sve što su Rotšildi od njega tražili, i zauzvrat dobio da bude predsjednik Francuske.
Erik Zemur, vatreni glasnogovornik krajnje desnice, komentator s udarnim terminom na jednoj od najgledanijih televizija, idealan je da povede (zahvaljujući koroni) psihotičnu Francusku (i Evropu) u vjerski rat između hrišćanstva i islama.
Francuski novinar Erik Montana, hrišćanin, napisao je:
„Zemur je dvostruki agent u službi Sukoba civilizacija i cionističkog pokreta koji pothranjuje atmosferu neprekidne napetosti u Francuskoj. Zemur provocira raskol i doliva ulje na vatru nečuveno kriminalizujući naše sunarodnike muslimanske vjere, ugrožavajući građanski mir u našoj zemlji. Zemur je javna opasnost koja, iako višestruko osuđivan zbog podsticanja rasne i vjerske mržnje, ostaje skandalozno prisutna u medijima…“
Bar možemo reći da protivnici muslimana nisu hrišćani. Jer, Šarli ebdo je otvoreno antihrišćanski koliko i antimuslimanski časopis, u kom se mogu naći odurne karikature Bogorodice i Hrista, kao i pape i crkve. (Nikad im se nije omaklo da uvrijede Jevreje.)
Istinski hrišćanski stav izrazio je arhiepiskop Sevastijski Teodosije. Osudio je izrugivanje muslimanima u Francuskoj i širom svijeta. „Govor mržnje služi politici ,zavadi pa vladajʻ. Hrišćani i muslimani moraju zacementirati kulturu bratstva i zajedništva i raditi zajedno, više nego ikad, da bi porazili planove i zavjere koji idu na to da nas podijele i unesu razdor u naše redove“, rekao je palestinski arhiepiskop.
P.S. Mnogo pažnje se posvećuje načinu ubijanja od strane navodnih terorista. A otkidanje glave je zapravo u potpunosti francuski način. Najčešći način izvršenja smrtne kazne bila je giljotina (poput električne stolice u SAD). Francuzi su otkinuli glavu svom kralju i kraljici.
Tokom Bitke za Alžir, francuski padobranci igrali su fudbal s otkinutim glavama pobunjenika. Napoleon je donijeo otkidanje glave na Bliski istok, a ne obratno. Prilikom osvajanja Egipta, čuvši za ustanak u jednom selu, general Bonaparta naredio je svom ađutantu Kroazjeu da ode tamo, opkoli cijelo pleme, pobije muškarce sve do jednog, a žene i djecu da dovede u Kairo.
Naređenje je smjesta izvršeno. Mnoge žene i djeca, koji su išli pješke, poumirali su u putu, i nekoliko časova kasnije magarci natovareni vrećama pojavili su se na glavnom trgu u Kairu. Kad su vreće razvezane, glave pogubljenih muškaraca okrivljenog plemena zakotrljale su se trgom. Treba li da kažemo: „Ko što čini, sebi čini“?
Izrael Šamir (unz.com)
(Stanjestvari.com)
