Prvi srpski psaltir, srpske porodice sa Drine koje su čuvale ovaj manastir, krsna slava, srpsko pismo — ćirilica, srpski monasi i srpski iguman, brojni darovi srpskih kraljeva… samo su deo našeg identiteta koji čuva najstariji manastir na svetu!
Manastir Svete Katarine je sagrađen na mestu ispod Sinajske gore, u Egiptu, gde se prema Starom zavetu Gospod obratio proroku Mojsiju oko 1400. godine pre Hrista, kod nesagorive kupine.
Godine 330. na tom mestu carica Jelena, majka cara Konstantina Velikog, podigla je kapelu posvećenu Bogorodici. Uz tu kapelu odlukom cara Justinijana I (527-565) i carice Teodore gradi se crkva, trobrodna bazilika od crvenog granita kojim obiluju sinajske planine.
Mojsije je tu, na mestu sadašnjeg manastira, video plameni oganj u žbunu kupine koji gori, a ne sagoreva, i čuo je glas anđela Božijeg: „Mojsije! Mojsije! Izuj obuću svoju s nogu svojih, jer je mesto gde stojiš sveta zemlja“.
U okviru manastira nalazi se i bunar, gde je Mojsije prvi put video i upoznao svoju ženu.
Kupinov žbun je jedinstven u svetu. Pokušavali su ljudi da presade njegove mladice na neko drugo mesto, ali se nigde nisu primile. Delovi nesagorive kupine su slati na analize u relevantne laboratorije, gde je utvrđeno da je kupina verovatno stara koliko i Mojsije.
Manastir je okružen najvišim vrhovima granitne planine Sinajske gore — vrh Sveta Katarina ima 2.642 metra nadmorske visine, dok Mojsijev vrh ima 2.285 metara nadmorske visine.
Crkveni objekti su, pre svega u odbrambene svrhe, opasani četvorougaonim kamenim zidinama sa četiri kule. Godine 542. car Justinijan i carica Teodora otpočeli su gradnju nove crkve i monaškog konaka.
Unutrašnjost crkve ukrašena je krajem VI veka. Ime Sveta Katarina nosi od IX veka, kada su mošti te velikomučenice, rođene u Aleksandriji 294. godine, prenete sa vrha Sinajske gore u manastir, gde i danas počivaju.
Manastir poseduje drugu najveću zbirku rukopisnih knjiga na svetu, koja broji više od 3.500 knjiga i od koje je veća jedino rukopisna zbirka koja se čuva u Vatikanu.
U manastirskoj zbirci se do polovine XIX veka nalazio Sinajski kodeks, najstariji prepis Biblije, sačinjen u IV veku, koji je danas izložen u Britanskom muzeju u Londonu.
U manastiru se čuva i sporazum o izuzeću, dokument sa otiskom Muhamedove ruke, koji su, prema predanju, monasi manastira dobili lično od Muhameda 625. godine, kada su, da bi sačuvali manastir od muslimanske najezde, otišli u Medinu i zatražili pomoć od muslimanskog proroka.
Muhamed je napisao dokument u kojem zahteva da se manastir zaštiti i zapečatio ga je otiskom svoje ruke. Ali bojeći se da to neće biti dovoljno da zaštite manastir kada ga je u XI veku fatimidski kalif opkolio sa trupama, monasi su kalifu poslali pregršt blaga iz bogate manastirske riznice, a preko noći, za svaki slučaj, srušili su trpezariju i sazidali džamiju sa minaretom koji se vidi preko zidina izvan manastira.
Naravno, kalif nije razrušio manastir, a minaret i danas postoji, pa je ovaj manastir jedinstveno mesto u čijoj unutrašnjosti se nalazi i muslimanska bogomolja.
Manastirske riznice čuvaju i najstarije enkaustične ikone koje su se izrađivale do VII veka, a sačuvane sinajske potiču iz vremena kada je nastao i mozaik u oltaru.
U VI veku izrađena je Ikona Hrista Pantokratora, najstarija sačuvana ikona Hristova, na kojoj su slikovito prikazane dve prirode Gospoda Isusa Hrista — božanska i ljudska. Sačuvane su i ikone Svetog Petra, Bogorodice sa anđelima i svetih ratnika rađene u istoj tehnici.
