S padom nacističke Nemačke, sovjetski piloti dobili su pristup Hitlerovom Wunderwaffenu (“čudesnom oružju”). Tri revolucionarna nemačka borbena aviona, koja su stvorili nemački inženjeri kako bi sprečili poraz Trećeg Rajha, završila su noseći crvenu zvezdu.
Messerschmitt Me 262: Lastavica Führera
Messerschmitt Me 262, prozvan Schwalbe (nemački: “Lasta”) kao lovačka varijanta ili Sturmvogel (nemački: “Olujna ptica”) u lovačko-bombarderskoj varijanti, bio je prvi svetski vojni avion u upotrebi s mlaznim motorom.
Do većeg okršaja između ovog čudesnog oružja i savezničkih “zaostalih” aviona dolazi u avgustu 1944. kada je uništeno 19 protivničkih aviona, ali i 6 Me 262. Taj odnos gubitaka od 1 prema 3 će do kraja rata biti pogoršan budući da će saveznici uspešno prilagoditi borbene taktike svojih klipnih aviona.
Glavna prednost aviona Me 262 je bila znatno veća brzina u horizontalnom letu. Zbog toga su saveznici smislili dve nove borbene taktike. U prvoj, “jeftinijoj”, njihovi lovci koji su štitili bombardere pri letu iznad Trećeg Rajha su nastojali da lete na, što je moguće većoj visini iznad bombardera, koje su štitili tako da mogu u obrušavanju pretvoriti svoju težinu u veću brzinu i tako se nekako brzinom izjednačiti s Me 262.
Posle rata, među brojnim tipovima aviona koje je Crvena armija zarobila u odbačenom nemačkom Luftvafeu, bilo je i primeraka Me 262. Kako bi ih tehnički procenili, kamuflaža je promenjena, a pilotske oznake su obojene u oznake SSSR-a. Ti aviona uticali su na razvoj prvih posleratnih sovjetskih boraca, kao što su Suhoj Su-9 i Su-11.
Messerschmitt Me 163: Đavolja metla
Me 163 (na nemačkom “Kometa”) bio je jedini aviona na raketni pogon koji su pustili u borbu tokom Drugog svetskog rata. Usprkos revolucionarnom dizajnu i nekim nedostižnim mogućnostima za druge avione svoga vremena (probni pilot Rudi Opic postigao je 1944. godine brzinu od 1123 km/h sa ovim avionom) ipak se pokazao neefikasnim kao lovac, zbog kratkog trajanja goriva. Osim toga, bio je vrlo korozivan i nestabilan. “Đavolja metla”, kako su ga zvali saveznički piloti, srušila je samo 16 neprijateljskih aviona.
Crvena armija je na kraju rata zauzimala neprijateljske aerodrome i nemačke borce koji nisu bili spaljeni. Na testnim letovima sovjetskih pilota, Me 163 je leteo poput jedrilice, zbog opasnosti i nedostatka C-Stoff goriva. Tu-2 ga je vukao na potrebnu visinu i puštao. U fazi spuštanja, pilot je izvršavao testove. Ovi testovi su bili opasni jer je Me 163 bio puno teži od normalne jedrilice, pa se spuštao puno brže.
Heinkel He-162: Narodni borac
Heinkel He 162 “Volksjäger” (“Narodni lovac” na nemačkom) bio je treći borbeni avion koji je ušao u službu u Luftvafeu tokom Drugog svetskog rata. Avion je uglavnom bio izrađen od drveta, jer je metal bio korišćen za proizvodnju borbenih aviona poput Me 262 i Ar 234. Počeli su da ga koriste u aprilu 1945., samo mesec dana pre kraja rata u Evropi, ostvarivši neke pobede protiv savezničkih boraca, iako je nekoliko aviona izgubljeno zbog strukturnih problema.
5.maja 1945. admiral Von Frideburg potpisao je predaju svih nemačkih vazduhoplovnih snaga u Holandiji, Severozapadnoj Nemačkoj i Danskoj. Savezničke snage su 6. maja stigle na aerodrom Lek i preostala 162 aviona u neoštećenom stanju poslata su u SAD, Veliku Britaniju, Francusku i SSSR na dalja ispitivanja.
